Wel of geen klacht?

Op het moment dat ik een klacht wilde gaan indienen bij Yvoor omdat ze weigerden feitelijke onjuiste uitspraken van mij te rectificeren, begon ik enorm aan mezelf te twijfelen. Ik ging bij mezelf na wat de stand van zaken qua klachten nu eigenlijk was. Ik had tenslotte al een klacht ingediend bij de gemeente, tegen veilig thuis en de Mutsaersstichting. Daarnaast loopt momenteel een best grote klachtenprodedure n.a.v. de klacht die ik tegen de Raad voor de Kinderbescherming had ingediend. En dan zou nu ook nog de klacht tegen Yvoor er ook nog bij komen. 

Ik was echt even bij mezelf te rade aan het gaan of ik niet die vreselijk wanhopige vader was geworden die overal tegenaan schopt en tegen alles en iedereen een klacht heeft ingediend. Dit was even een klein momentje van zelfreflectie omdat ik nu toch al ruim 4 jaar tegen zeer moeilijke en onwelwillige instanties aan het vechten was die de hele zaak behoorlijk hebben verslechterd. Dit moment van zelfreflectie had ik wel even nodig op dat moment, want ik stelde mezelf de vraag: "Ben ik nog wel de juiste weg aan het bewandelen?" Want op een gegeven moment leek het wel dat hoe meer ik tegen al het onrecht vechtte, des te verder ik van mijn doel af kwam.

Ik ben toen alle procedures en alle klachten nog eens nagelopen voor mezelf en kon eigenlijk niet anders concluderen dat ik voor mezelf de bovenstaande vraag toch echt wel met volmondig "ja" kon beantwoorden. Ik had gelijk gekregen bij de gemeente, Mijn klacht tegen Veilig Thuis was volledig gegrond verklaard en zelfs de zeer partijdige klachtencommissie van de Mutsaersstichting heeft mijn klacht voor een klein gedeelte ook gegrond verklaard in de uitspraak. Over mijn klacht tegen de RvdK twijfel ik nog steeds geen moment, want deze heb ik toch echt als de instantie ervaren die echt alles bewust kapot maakt. Voor mezelf vond ik dus dat ik niet overdreef in mijn klachten.

Maar een eigen visie is niet altijd objectief en ik heb de twijfel die ik had ook bij mijn advocaat neergelegd. Ik ken haar inmiddels al meer dan 4 jaar en ik durf rustig te stellen dat zij inmiddels een zeer belangrijke en stabiele factor is geworden in mijn strijd tegen dit onrecht en ik ken haar nu inmiddels als een eerlijk, integer en oprecht persoon die mij geen onzin of sprookjes verteld. Maar zij kwam ook met het antwoord, dat hoewel zij zich heel goed kon voorstellen dat ik zou kunnen overkomen als een ouder die constant klachten indiend, zij bij geen enkele klacht die ik had ingediend nog het idee had gehad dat ik overdreef of het bij het verkeerde eind had en dat deze procedures er ook juist voor zijn om misstanden te herstellen of te voorkomen. En daar had zij volledig gelijk in, want dat we hier kunnen praten over misstanden, is een ding wat zeker is. Ik wist dus genoeg en besloot ook tegen Yvoor een klacht in te dienen.

Aanloop naar de klacht

De klacht zelf was zo vreselijk simpel van aard. Nadat het UHA traject was gestopt volgde er logischerwijs een eindverslag. In dit verslag werden ook de twee of drie gesprekken die ik met een medewerker had tijdens dit traject kort samengevat. In dit zeer korte verslagje werd ik dus duidelijk verkeerd geciteerd. Feitelijke onjuistheid dus en ik vind dat wanneer iemand mij verkeerd citeerd en dit al helemaal in een rapport zo zet, dat ik dan het recht heb om mijn uitspraken te laten rectificeren. Lijkt me overigens ook het meest fatsoenlijke om te doen. Iedereen kan wel eens iets verkeerd overnemen of opvatten die een gesprek met je heeft en dan moet dit gewoon simpel recht gezet worden.

In mijn reactie op dit eindverslag heb ik de medewerker hier ook op gewezen en ik heb ook gevraagd om dit intergraal aan te passen, dus niet enkel door mijn reactie aan te hechten, maar de feitelijke onjuistheid te corrigeren in het eindverslag. Hierop kreeg ik de volgende reactie van de medewerker:

"Wat uw verzoek betreft om het eindverslag van Yvoor aan te passen, in die zin dat wij tekstuele wijzigingen gaan aanbrengen aan het verslag, kan ik u meedelen dat wij dit niet gebruikelijk is. Wij zijn van mening dat het verslag naar beste eer en geweten door Yvoor is opgesteld conform de eisen en voorwaarden die hierover in het kader van het UHA traject  met de Raad voor de Kinderbescherming en de Rechtbank zijn vastgesteld. Uiteraard hoeft u het niet eens te zijn met de geformuleerde tekst. Om deze reden bieden wij u de mogelijkheid om zelf te reageren, waar u ook gebruik van heeft gemaakt. De tekst die mij heeft toegestuurd is in zijn geheel aan het verslag toegevoegd." 

Ik moest het twee keer lezen voor ik het geloofde. Wat hier in feite en heel kort door de bocht staat is: "Het is niet gebruikelijk dat wij veranderingen toepassen aan het eindverslag, ook al klopt het niet wat ik er heb geschreven omdat ik ook maar een mens ben en fouten kan maken die ik achteraf makkelijk had kunnen corrigeren. Het verslag is naar beste eer en geweten opgesteld dus nogmaals, ook al zit ik fout en heb ik jouw uitspraken verkeerd vertaald in het rapport dan kan dit blijven staan omdat ik dit naar beste eer en geweten heb gedaan." Dat is in principe (en nogmaals heel kort door de bocht natuurlijk) wat deze tekst mij zegt.

Nu, dan moet je net mij hebben. Mij foutief citeren en dan ook nog doodleuk zeggen dat je dit naar beste eer en geweten hebt gedaan. Wat ik persoonlijk nog veel erger vond is dat mijn ex en ik 8 minuten later al de bevestigingsmail kregen dat het eindverslag al verstuurd was naar de RvdK. Ik kreeg nog niet eens meer de kans om op zijn mail te reageren wat ik persoonlijk een hele vieze streek vond.

Maar goed, Mario zou Mario niet zijn wanneer ik het hierbij had gelaten. Dit werd ook een principieel punt. Ik had veel meer op te merken aan het verslag. Zo gaven ze o.a. ook aan dat beide ouders nog altijd "strijd" voeren. Grootste onzin en is enkel maar een term om hun eigen onkunde te verantwoorden. Maar dit viel in het rapport onder conclusie en was de mening van Yvoor zelf en hier kun je niets aan veranderen. Maar dit had ik ook uitgebreid in mijn reactie aangegeven. Maar het feit dat hij mij verkeerd citeert kan in mijn ogen echt niet. Ik heb toen meteen nadat de medewerker het rapport naar de RvdK had gestuurd een mail gestuurd dat ik hier echt bezwaar tegen aanteken en ik heb hem toen ook een keuze gegeven. Hij kon van mij het eindverslag alsnog aanpassen, (dan stuurde hij maar een mailtje naar de RvdK met uitleg) of ik zou een formele klacht indienen, want een onjuist rapport ging ik in geen geval accepteren.

Twee dagen later kreeg ik de volgende reactie terug: 

"Naar aanleiding van uw mail van 9 augustus jl., waarin u Yvoor verzoekt de rapportage (eindverslag UHA) aan te passen, kan ik u meedelen dat wij intern, nog eens kritisch naar de inhoud van het verslag hebben gekeken. Wij hebben hierbij geen aanleiding kunnen vaststellen om wijzigingen, zoals u die voorstelt, in het verslag aan te brengen. Uw mening en visie, zoals geformuleerd in uw reactie op het verslag van Yvoor, is samengevoegd ​en daarmee onderdeel van het  verslag van Yvoor en is, zoals u heeft kunnen vaststellen, als één geheel verstuurd aan de Raad voor de Kinderbescherming.​Mocht U, zoals u schrijft in uw mail, het hier onherroepelijk niet mee eens zijn, staat het U vrij om een klacht in te dienen waarna een gesprek zal volgen met ondergetekende en een leidinggevende." 

Nou....dat leek mij een heel helder antwoord. En onder het motto "wie vraagt, kan krijgen", heb ik toen ook een formele klacht ingediend.

Klachtgesprek

Een week later kreeg ik een formele uitnodiging voor het klachtgesprek met de betrokken medewerker en de bestuurder van Yvoor. Het klachtgesprek verliep bijzonder prettig moet ik eerlijk zeggen. Ze gaven meteen toe dat ze eigenlijk veel te snel waren geweest met het versturen van het eindverslag naar de RvdK. En hoewel we een aardige discussie hadden over de rectificatie zijn we uiteindelijk ook hier uitgekomen. Het kon dus wel en ik heb toen ook aangegeven, dat wanneer men dit gewoon meteen zo hadden aangepakt dit weer een terugtrekking van het oude verslag had bespaard. Nu moesten ze via een grote omweg deze rectificatie aanpassen. Maar al met al vond ik het persoonlijk een erg fijn en nuttig gesprek, dit kan ik niet ontkennen.

Nasleep

Eind goed al goed denk je dan. Niet dus! Weer een week later kregen wij als ouders een mail van de betrokken medewerker waarin hij aangaf dat er een wijziging in het verslag heeft plaatsgevonden en dat dit enkel het gedeelte betrof waarin ik onjuist werd geciteerd. Alleen stond er ook iets raars in. N.a.v. deze wijziging kregen wij als ouders van hem wederom de mogelijkheid om een reactie op dit eindverslag in te dienen. En dat vond ik heel raar. Wij als ouders hadden al de kans gekregen om een reactie te geven op dit eindrapport. Moeder had ervoor gekozen om geen reactie te geven in de reactietermijn.

Wat er nu gebeurde was dat het ongerectificeerde rapport al naar alle partijen was verstuurd. Dus moeder had ook mijn reactie al kunnen lezen. Door na het gerectifeiceerde ons ouders nogmaals de kans te geven om te reageren, was in het voordeel van moeder die nu ineens wel wilde reageren nadat ze mijn reactie had gelezen. Als je dit als instantie mogelijk maakt dan trek je één ouder voor en in dit geval de moeder weer. Na een verslag of rapport krijgen normaliter alle partijen eenmalig de kans om een reactie te geven. Daarna is het klaar. Anders is het einde zoek. Moeder wil weer een reactie op mijn reactie geven en dan wil ik daarop weer een reactie geven en dan ben je eindeloos bezig. 

Gelukkig zag de bestuurder van Yvoor dit ook in en kreeg ik een mail van haar waarin o.a. het volgende stond:

"Moeder heeft Yvoor laten weten het met deze rectificatie niet eens te zijn. Waarmee zij ook niet wenst dat dit verslag verstuurd wordt aan de Rechtbank. Hier zal Yvoor met moeder het (klacht-)gesprek over voeren maar dit laat onverlet dat Yvoor van mening is dat het gerectificeerde verslag naar de Raad en de Rechtbank verstuurd dient te worden. Dit heeft ermee te maken dat de rectificatie betrekking heeft op de procesbeschrijving van vader. En waar moeder vrij is daar een mening over te hebben, is deze niet bepalend voor de inhoud van vaders procesbeschrijving zoals door Yvoor verwoord. Bovendien is Yvoor van mening dat de rectificatie geen afbreuk doet aan de inhoud en de conclusies, zoals die door Yvoor geformuleerd zijn. Het verslag zal derhalve verstuurd worden inclusief de reacties van de ouders, zoals die eerder door jullie aan Yvoor zijn aangeleverd. Mochten jullie nog eventuele aanvullingen en/of opmerkingen hebben dan kunnen deze door jullie zelf verzonden worden aan de Rechtbank en de Raad voor de Kinderbescherming."

Met deze reactie was er een probleem opgelost, maar ontstond er bij mij weer een nieuwe vraag waar de crux voor mij in de laatste zin zat. Sterker nog...een dag later kregen we als ouders een dag later van de betrokken medewerker een mail waarin stond dat het uiteindelijke verslag naar de rechtbank en de RvdK was verstuurd en met de mededeling dat wanneer we nog aanvullingen hadden, wij deze zelf nog naar de rechtbank en de RvdK konden sturen, MET twee mailadressen van de rechtbank en de RvdK. 

Dit vond ik heel raar. Ik weet dat het versturen van documenten naar de rechtbank aan strenge regels is onderworpen en bij navraag bij mijn advocaat of het normaal is dat je na een eindrapport van een instantie nog te pas en te onpas reacties en aanvullingen kunt sturen? Wat heeft een reactie op een rapport of verslag dan nog voor zin? Mijn advocaat was net zo verbaast en gaf te kennen dat zij dit ook nog nooit had meegemaakt. Je kunt toch niet als ouder zomaar naar de rechtbank en de RvdK sturen, ik denk niet dat zij je dit in dank gaan afnemen.

Toen ik Yvoor hierover benaderde met de eenvoudige vraag wat nu eigenlijk de bedoeling en meerwaarde was om deze mailadressen te verstrekken werd men behoorlijk vijandig. Ik kreeg op een gegeven moment een mailtje van de bestuurder van Yvoor met een heel denigrerend toontje waarin zij o.a. aangaf:

"MBT uw vraag waarom mailadressen verstrekt worden?

Wij mogen deze mailadressen verstrekken, hier zijn met de UHA-partners afspraken over gemaakt.

Dit mag u vreemd vinden, maar dit is wel de realiteit.

 Ik begrijp dan ook oprecht niet wat het probleem is?

 Wat ik zie gebeuren, is dat wederom de strijd wordt aangegaan en ik dacht dat we het daar in ieder geval over eens waren, dat strijd voeren, niet de oplossing zal zijn!".

Deze mail heeft mij weer behoorlijk boos gemaakt. Ik stel gewoon een paar terechte vragen op een nette manier en krijg o.a. dit antwoord. En dan beschuldigd ze mij (weer) van het voeren van strijd. Dit zegt ook weer alles. Als de organisaties het zelf ook niet meer weten dan komt altijd dit magische antwoord weer naar boven als excuus voor eigen gebrek aan kennis. Ik voer strijd omdat ik een paar vragen stel die haar niet bevallen. Typisch standaard antwoord van een organisatie die zelf niet weet waar ze mee bezig zijn en uit onmacht  en bij gebrek aan een betere onderbouwing dit soort zaken gaan roepen. Ik heb haar ook behoorlijk stevig antwoord terug gegeven (op een correcte manier) waarin ik ook een paar vragen heb gesteld, maar ik heb nooit meer antwoord terug gekregen. Ik twijfel wel nog steeds of ik hier iets mee moet, want haar houding in haar laatste mail is verre van professioneel te noemen. Wanneer ik dit doe, zal ik dit uiteraard hier laten weten.