Tsja.....Veilig Thuis. Om heel eerlijk te zijn kan ik mij buiten de klacht tegen Veilig Thuis niet meer zo heel veel herinneren van ze. Ik heb natuurlijk alle documenten nog van ze, maar ik heb ook heel erg weinig aan ze gehad. Echt zo weinig dat het nog niet eens benoemenswaardig is, maar omdat ik een hele grote klacht tegen ze heb ingediend, wil ik ze toch ook hier vermelden. Ik weet nog dat ik in december 2018 een melding had gemaakt bij ze omdat ik mij ontzettend veel zorgen maakte over de opvoedwijze van onze dochter door moeder. Dit was zelfs nog een week voordat de huisarts ook een melding had gemaakt omdat ook zij erge zorgen had omtrent onze dochter.

Ik weet nog dat ik ook een gesprek aan huis heb gehad waarbij een medewerker van Veilig Thuis, een stagiar van Veilig Thuis en de jeugconsulent van het expertiseteam van de gemeente bij mij thuis waren om over de situatie te praten. Veel meer heb ik tot maart 2019 niet van ze meegekregen of aan ze gehad. Ze schitterden door afwezigheid en draaiden op de achtergrond wel een soort van mee, maar ze hielden zich toch best veel afzijdig omdat de grote spelers (gemeente, rechtbank, RvdK) al in het spel betrokken waren. Buiten dit thuisgesprek heb ik (afgezien van de klachtenprocedure) ook nooit meer iemand van Veilig Thuis fysiek gesproken. Enkel telefonisch.

Veilig thuis kwam wel weer heel erg opvallend in "the picture", nadat mijn ex wederom een rechtszaak had verloren en ditmaal behoorlijk fors op de vingers was getikt door de rechter en per direct de omgang hervat moest worden. In maart 2019 werd ik door Veilig Thuis gebeld omdat mijn ex ze had gebeld met "zorgen". Tijdens de carnavalsvakantie was onze dochter een weekje bij mij. Tijdens dit weekje was onze dochter een keertje behoorlijk brutaal tegen mijn moeder en toen had ik tegen haar gezegd dat ze sorry tegen oma moet zeggen. Maar die dochter van ons is zo'n slimme meid. Ze had toen met haar eigen mobieltje naar haar moeder gebeld en gezegd dat ze naar moeder wilde. Mijn ex die al vanaf het begin gretig gebruik maakte van dit soort situaties sprong ook hier weer meteen op in. In mijn ogen zou een goede ouder eerst eens rustig vragen wat er is gebeurd en daarna tegen het kind zeggen: "luister....je bent brutaal geweest tegen oma, dat mag niet, papa heeft daarom gezegd dat je sorry tegen oma moet zeggen en mama vindt dat papa hier gelijk heeft". Zo zou ik het tenminste hebben aangepakt. Dit is voor iedereen, maar vooral ook voor het kind duidelijk en zij weet meteen dat papa en mama er hetzelfde over denken en dat geeft orde en rust in het hoofd van een kind. 

Maar niet deze moeder. Deze moeder maakte meteen misbruik van de situatie zoals ze altijd deed. Ze gaf direct naar onze dochter aan dat ze meteen naar moeder kon komen en dat ze niet bij mij hoefde te blijven als ze dat niet wilde. Ja en dan geef je natuurlijk compleet verkeerde signalen af naar een kind. Die weet nu ook dat ze ons als ouders tegen elkaar uit kan spelen en is ook vreselijk ongezond voor de ontwikkeling voor een kind wat later ook bewezen is en helaas is uitgekomen. 

Omdat ik mijn dochter duidelijk had gemaakt dat ze niet naar mama terug kan nu, omdat ik van mening ben dat een kind anders nooit zal zien dat haar beide ouders op één lijn liggen en dat ze ook moet leren wat de consequenties van haar handelen zijn. Dit had ze moeder ook verteld en in plaats dat moeder mij belde, belde ze naar Veilig thuis. Mijn ex had ze in dat gesprek kennelijk wijs gemaakt dat ik onze dochter niet naar moeder wilde laten gaan en opeens ging bij mij de telefoon. Het was Veilig Thuis.

Een medewerkster van Veilig Thuis gaf aan dat mijn ex had gebeld met de korte mededeling dat ik ons kind niet naar moeder wilde laten gaan. Ze vertelde toen ook al halve waarheden. Ik heb deze medewerkster heel duidelijk de situatie uitgelegd. Als mijn dochter zo graag terug wilde naar moeder, dan mag ze dat van mij. Ik ga niet eisen dat ze bij mij moet blijven omdat het toevallig mijn week was. Als ze echt zo graag wil, dan mag ze van mij, maar niet in deze situatie. Onze dochter wilde enkel terug naar haar moeder omdat ik haar als soort van straf heb gezegd dat ze sorry tegen oma moest zeggen. En dat ze daarom nu naar moeder terug wilde en dat ik dit niet toelaat omdat je dan een heel verkeerd signaal afgeeft. De medewerkster van Veilig Thuis gaf mij hierin ook volledig gelijk en gaf ook aan dat het niet hun taak is om in dit soort situaties tussenbeide te komen. En dat dit inderdaad een heel verkeerd signaal naar het kind toe is. Ze heeft ook teruggebeld naar mijn ex en heeft haar gezegd dat Veilig Thuis hier niet tussenbeide komt en dat ze dit maar met mij zelf moet regelen.

Nog geen 10 minuten later kreeg ik al telefoon van haar. Op een heel vervelende en drammerige wijze vertelde zij mij even dat onze dochter naar haar wil en moet en dat ze haar nu komt halen. Omdat ik wat verder weg ben gaan wonen heeft ze altijd geweigerd om onze dochter te brengen ieder weekend, maar nu kon ze natuurlijk wel ineens in de auto springen. Het was een hele smerige manier van haar om haar zin weer te krijgen. Ze had uiteraard onze dochter al gebeld met de mededeling dat ze haar kwam halen en wat moest ik dan nog? Wellicht heb ik me veel te zwak opgesteld toen, maar ze had heel handig de dingen zo verdraaid dat ik nu de grote boeman zou zijn wanneer ik onze dochter nu niet zou laten gaan. En mijn ex zou de situatie alleen maar nog erger maken Dus ik heb haar uiteindelijk maar laten gaan. Het kwaad was toch al geschied. Dankzij het handelen van mijn ex had onze dochter nu heel duidelijk gezien dat papa en mama erge ruzie hebben en dat ze niet op één lijn liggen. En als mijn ex het al zo ver liet komen, kun je nagaan hoe hevig de indoctrinatie bij haar thuis wel niet moest zijn. Misschien had ik voet bij stuk moeten houden, ik weet het niet. Maar ik geloof niet in je gelijk afdwingen over de rug van een kind. Dat doe je simpelweg niet. Ik heb er dus voor gekozen om onze dochter eventjes rust te geven, ook al was de manier waarop totaal verkeerd.

Vervolgens hoorde ik weken weer niets meer van Veilig Thuis, todat mijn ex alweer en voor de 4de keer onze dochter niet naar mij wilde laten gaan. Toen kwam daar ineens de ultieme beschuldiging om de hoek kijken. De ultieme beschuldiging die heel veel moeders aangrijpen wanneer ze zo vaak ongelijk hebben gekregen dat ze dit gaan inzetten omdat ze weten dat dan de pleuris uitbreekt hier in dit land. Zo ook ditmaal. Omdat ik weken niets meer hoorde heb ik uiteindelijk eens naar de gemeente gebeld. De jeugdconsulent vertelde mij tot mijn idiote verbazing dat mijn ex aangifte tegen mij had gedaan. Ik wist van niets en had totaal geen bericht van wie dan ook gekregen. Later begreep ik van een goede vriend van mij die bij de politie werkt dat omdat ik nooit verdachte ben geweest in deze aangifte, ik daarom nooit iets heb gehoord hiervan. Toch blijf ik het raar vinden. Je ex doet de meest smerige en vreselijke aangifte tegen jou en jij hoort er zelf nooit iets van. Maar goed, ik dwaal af.

Omdat mijn ex onze dochter voor de 4de maal thuis had gehouden en hiermee de omgangsregeling wederom niet nakwam, heb ik weer een kort geding moeten aanspannen. Tijdens dit kort geding werden er door haar advocaat stukken ingediend waarin zij probeerde aan te duiden dat zij van de Gemeente Heerlen en van Veilig Thuis onze dochter thuis MOEST houden en dat zij ook aangifte tegen mij MOEST doen. Hier schrok ik heel erg van, want ik kon dit niet geloven. Als een organisatie dit daadwerkelijk gezegd zou hebben, dan ga ik ervan uit dat deze ook zo professioneel is om met mij hierover in gesprek te gaan of op z'n minst in te lichten. En als beide organisaties dit wel hadden gezegd, dan waren ze in mijn ogen zwaar over de schreef gegaan. En meer hierover vertel ik op de pagina: "mijn klacht tegen Veilig Thuis".

Uiteindelijk hebben ze wel op de achtergrond een onderzoek gedaan n.a.v. de melding van mij en de huisarts van onze dochter en de conclusie hiervan was dat "psychische mishandeling" werd bevestigd en het onderzoek werd afgerond. Uiteraard vond ik dit wel heel erg raar. Ze concluderen dat mijn zorgen kloppen en er sprake is van psychische mishandeling, maar vertellen daarna doodleuk dat het onderzoek is afgerond. Toen ik ze belde en om opheldering vroeg gaven ze aan dat ze met "psychische mishandeling" bedoelen dat wij als ouders in een strijd zitten en dat onze dochter dit meekrijgt. Ja, zover was ik ook al, maar waar ligt de oorzaak dan precies? Wie houdt de strijd in stand? Welke acties van ons als ouders hebben welke gevolgen? Dat zijn de onderzoeken die ik wilde zien.Kennelijk is het normaal dat een moeder hysterisch haar kind komt claimen omdat ze het niet eens is met een opvoedhandeling van mij en dit volledig met haar eigen kind bespreekt. Of dat er zonder enige aanleiding aangifte tegen mij wordt gedaan. Allemaal vragen en zorgen die ik nog steeds had, maar waar ik geen antwoord op kreeg. Zij bleven op de achtergrond nog monitoren, maar zij hadden geen actieve rol meer omdat de rechtbank, RvdK en hulpverlenig al betrokken was. Lekker makkelijk weer. 

Dit was dan ook (buiten mijn klacht) mijn enige contact met Veilig Thuis. Hierna heb ik ze nooit meer gezien of gehoord.