Een andere instantie waar ik regelmatig mee te maken heb gehad is Xonar. Na wat kleine hulptrajecten voor onze dochter, die eigenlijk zinloos waren omdat haar moeder onze dochter emotioneel maar bleef belasten kwam Xonar in beeld. Omdat moeder mij had beschuldigd van seksueel misbruik, werd vanuit de gemeente dit hulptraject opgestart. Xonar is gespecialiseerd in vele vormen van hulpverlening voor kinderen en ook voor kinderen die slachtoffer zijn van seksueel misbruik of ook door kinderen die zulke uitspraken doen. Omdat er nooit sprake is geweest van misbruik, dit grondig onderzocht is en ook bewezen, maar omdat moeder tegen iedereen die het maar wilde horen vertelde dat onze dochter vreselijke uitspraken deed, leek dit traject op dat moment de beste keuze. Natuurlijk moest ik hier ook weer toestemming voor geven en dit heb ik dan ook meteen gedaan. Ik was nog volledig in shock van deze beschuldiging naar mij toe en kon nog steeds niet geloven dat mijn ex tot zo iets walgelijks in staat was. Dit hulptraject leek mij dan ook de perfecte mogelijkheid om onze dochter te helpen, maar ook om de waarheid aan het licht te brengen. Als je goede hulpverleners hebt, dan krijgen zij vroeg of laat wel de echte waarheid van een kind te horen zo was mijn gedachte. Zo heb ik altijd en dat dat doe ik nu nog steeds enorm gepleit voor onafhankelijke hulpverlening bij een goede en professionele kinderpsycholoog, volledig losgekoppeld van ons als ouders waar onze dochter kan en mag zeggen wat ze wil zonder dat wij dit als ouders te horen krijgen. Er moet een vertrouwensband tussen hulpverlener en dochter zijn waar het loyaliteitsconflict volledig wordt weggenomen. Uiteraard heb ik hier mijn ex nooit over gehoord. Zij wilde te allen tijde controle kunnen uitoefenen over onze dochter en de hulptrajecten, zoals hieronder ook zal blijken. Ik heb ook nooit begrepen waarom een instituut als de Raad voor de Kinderbescherming zich hier nooit hard voor heeft gemaakt. Zou het er mee te maken hebben dat de "rust" die zij altijd voorschrijven in het geding komt en er wellicht zaken naar boven zouden komen waaruit blijkt dat vader misschien toch gelijk heeft?

Na een redelijk formeel en zakelijk intakegesprek waarna ik niet echt het gevoel had hier op mijn plek te zijn met onze dochter, kan ik niet anders zeggen dat ik tot nu toe alleen maar lof heb voor de twee dames die daarna aan onze case zijn toegewezen en onze dochter geprobeerd hebben te helpen. Ik vond hun wijze van werken precies zoals een hulpverlener hoort te werken. Onze dochter was hun prioriteit, dat was meteen al heel erg duidelijk en vond ik erg prettig. Maar zij waren ook zeer correct en behulpzaam naar ons als ouders toe. Vriendelijk, totaal niet verwijtend op wat voor manier dan ook, betrokken, begripvol en ook correct, waarmee ik vooral bedoel dat zij mij constant op de hoogte hielden van alle gang van zaken omtrent onze dochter. En ik weet dat ze heel erg hebben geprobeerd om onze dochter te helpen, maar het werd ze vanuit moeder niet bepaald gemakkelijk gemaakt.

De hulpverlening is in (pas) in september 2019 opgestart, wat ik wel een beetje vreemd vond, omdat moeder de beschuldiging wegens misbruik al in april had gedaan. Wellicht had het er ook mee te maken dat in juni al niets van deze beschuldiging waar bleek te zijn na grondig onderzoek door de politie en er daarna misschien geen haast meer mee was. Geen idee. Op 28 november 2019 was er een RTO (Ronde Tafel Overleg) door de gemeente gepland. Om met alle betrokkenen de situatie en voortgang te bespreken. Moeder wilde al heel lang niet meer met mij in één ruimte zitten,(wat ik overigens prima vond na haar belachelijke en ernstige beschuldiging) dus het overleg werd opgesplitst. Tijdens dit gesprek kreeg ik te horen dat moeder éénzijdig en zonder mij te informeren haar toestemming voor het hulptraject van Xonar had stop gezet. Een reden kreeg ik niet te horen. Later vernam ik dat de reden was dat onze dochter niet meer naar Xonar wilde gaan. Nu was mij al veel langer duidelijk dat wanneer onze dochter iets niet wilde (m.b.t.) mij, zij er onmiddellijk bovenop dook en onze dochter altijd vertelde dat dat niet hoefde als zij dit niet wilde. Haar is ook wel eens de vraag gesteld: "als je dochter niet meer naar school wilt, hoeft ze dan ook niet meer te gaan?" Persoonlijk denk ik dat zij gewoon bang was dat tijdens de gesprekken met onze dochter en Xonar, de waarheid aan het licht zou komen en zou blijken dat de hele beschuldiging onzin was. Ik kan mij namelijk geen enkele reden bedenken waarom je je dochter als ouder uit een hulpverleningstraject gaat halen dat er op ingericht is om haar te helpen bij een beschuldiging die jij hebt gedaan. En even los van het feit of het waar is of niet, of je kind nou echt misbruikt is, of wanneer ze enkel deze uitspraken doet, dan haal jij je kind toch niet weg uit de hulpverlening? Of zeg ik nou iets heel geks? Wanneer ik 100% zeker zou zijn dat mijn kind misbruikt is, dan was mijn allereerste prioriteit hulp voor mijn kind. Maar zij trekt onze dochter ineens uit de hulpverlening zonder enig overleg of argument. En dit zou niet bij één keer blijven.

Gelukkig was de gemeente het met mij eens en heeft op basis van deze beslissing door moeder een BTO (beschermingstafel onderzoek) bij de Raad voor de Kinderbescherming aangevraagd, omdat ook de gemeente van mening was dat onze dochter hulp nodig heeft. De Raad heeft moeder toen ook op de vingers getikt. Er kwam geen nieuw onderzoek, maar onze dochter moest wel weer starten bij Xonar en indien dit traject weer zou stagneren en/of moeder niet goed met mij zou communiceren, dan zou een nieuw raadsonderzoek volgen. Aangezien moeder altijd koste wat kost een nieuw onderzoek wilde vermijden is zij hier ook mee akkoord gegaan. Maar eigenlijk kon ze niet anders.

Dit is weer een tijdje goed gegaan, maar in maart toen de Coronacrisis begon, is alles weer gestopt tijdelijk. En in mei toen er weer een paar (korte) afspraken waren geweest tussen mijn dochter en Xonar is het toch weer gestrand. Moeder deed geen enkele moeite om onze dochter te motiveren om naar de hulpverlening te gaan en onze dochter is toen ook erg dwars gaan liggen in de zin van dat Xonar er eigenlijk niets meer mee kon. Moeder had ook al aangegeven dat ze nu rust wilde van alle instanties en hiermee kwam het hoofdstuk Xonar een einde. Het feit dat moeder eigenlijk overal dwars heeft gelegen en hiermee totaal het belang van haar eigen dochter schaadde, zag zij kennelijk niet. Gelukkig zag de gemeente deze signalen wel en heeft uiteindelijk weer een BTO met VTO (verzoek tot onderzoek) aangevraagd en ingediend bij de Raad voor de Kinderbescherming. Dat overleg is er pas in november gekomen en het onderzoek zou pas in de laatste week van december starten.