Ik heb zelf uiteindelijk ook aangifte gedaan tegen mijn ex. Dit was in oktober 2020. Dit was voor mij best een moeilijke beslissing en ergens ook weer niet. Hij was moeilijk omdat je weet dat wanneer je dit doet, je hoogstwaarschijnlijk iedere mogelijkheid tot een oplossing samen weggooit. Voor het geval die er nog was. Ik heb hier lang....heel lang over nagedacht en zelfs nadat dat zelfs mijn advocaat en iedereen om me heen tegen me zei: "Mario, ze gaat nu echt te ver, je moet nu echt aangifte doen", heb ik het nog uitgesteld en er goed over nagedacht. Ik ben echt iemand van de dialoog en ik heb altijd hoop gehouden dat we er samen toch nog uit zouden komen in het belang van onze dochter. Hoe naïef ben je dan, als je ex al drie jaar je dochter tegen je opzet, haar anderhalf jaar weet weg te houden en je beschuldigd van alles wat los en vast zit. Ik heb altijd geloofd in het opkomen van mijn rechten en de rechten van mijn dochter, maar ik heb nooit willen strijden omwille het strijden. Ik ben van mening dat als je dit hierom doet, er enkel verliezers zijn. Er is een gezegde dat zegt: "Wie uit is op wraak, graaft beter eerst twee graven". En dit is een gezegde waarin ik volledig geloof.

De reden waarom ik wel aangifte heb gedaan, is omdat in mijn ogen mijn ex iets had gedaan, dat voor mij onacceptabel was en echt een grens te ver was. Dat je mij overal van beschuldigd, mij aanvalt, een probleem met mij hebt, prima..... Ik ben een grote jongen en hoewel sommige zaken mij mentaal enorm hebben geraakt, zal ik nooit voor mijn ex zwichten in het belang van onze dochter. Dat is ook de reden waarom ik nooit aangifte wegens laster heb gedaan, ondanks dat veel mensen om mij heen toch adviseerden dit te doen. Maar dat ze onze dochter mentaal al zwaar aan het belasten was, was heel moeilijk voor mij. Onze dochter moet een kind zijn. Ze moet zich druk maken om het feit dat een voetbal te weinig lucht heeft of dat de lego niet compleet is. Niet met volwassenen zaken en haar moeder heeft haar die onbezorgde jeugd ontnomen. Dit probeer ik ook al jaren aan alle instanties uit te leggen zonder veel resultaat overigens. Maar mijn ex wilde dat onze dochter in aanloop naar de 2de bodemprocedure dat onze dochter met de rechter ging praten. Althans, mijn ex en haar advocaat zeiden dat dit verzoek 100% van onze dochter kwam. En toen had ik echt zoiets van: "nu ben je helemaal gestoord geworden voor zover je het nog niet was". Hoe weet een kind van amper 10 jaar dat zij met een rechter kan en mag praten? Wat met deze leeftijd sowieso al hoogst zeldzaam is. Dat kan maar op één manier en dat is wanneer jij als ouder haar dit verteld hebt. "ja schat, als je vraagt of je met de rechter mag praten, dan kun je de rechter zeggen dat je niet meer naar papa wil en dan hoef je nooit meer te gaan". Het kan bijna niets anders dan zoiets geweest zijn. En dan ga je bij mij echt te ver.......De rechter had dit verzoek al na 1 minuut tijdens de bodemprocedure afgewezen en dat zegt ook al genoeg lijkt me.

Ik kreeg wel vaak te horen dat aangifte doen zinloos is en op internet las ik ook veel dat niets met deze aangiftes wordt gedaan. Of dat de politie niet eens de aangifte op wil nemen, omdat zij voor OvJ denken te kunnen spelen. Laat ik heel duidelijk zijn. De politie is verplicht om jouw aangifte op te nemen. Doen ze dit echt niet, kun je een klacht indienen. Ik ben echter ook van mening dat een aangifte nooit zinloos is als je het goed hebt overwogen en om de juiste redenen doet. Al wordt er helemaal niets mee gedaan, je hebt wel een punt gemaakt en je hebt toch weer voor je kind gevochten. 

Als je aangifte gaat doen, dan moet je je heel erg goed voorbereiden. Zeker als je aangifte van ouderverstoting wil doen, wat er in de praktijk op neerkomt dat je aangifte gaat doen wegens geestelijke mishandeling namens jou en namens je kind, want jij wordt in principe geestelijk mishandeld, maar je kind helemaal. Dit kan op basis van een aantal wetsartikelen en ik zou ze ook allemaal in de aangifte gebruiken. Artikel 300 sr, Artikel 1:247 bw en artikel 1 van de jeugdwet voorzien hier allemaal in. 

Ook kun je niet even tussen wat buien door een politiebureau binnen stappen om aangifte te komen doen. Allereerst moet je een afspraak maken en zoals ik al zei, je moet je goed voorbereiden. Ik heb een hele goede vriend die werkt bij de politie en dankzij hem kreeg ik ik een paar heel nuttige tips die me erg geholpen hebben in de voorbereiding. En zelfs met deze tips heb ik toch nog zo'n 10 uur werk gehad hieraan.

Allereerst, zorg dat je kunt onderbouwen op basis van welk argument je aangifte denkt te kunnen doen. Zoals ik al verwachtte, keek de verbalisant me een beetje raar aan toen ik zei dat ik aangifte kwam doen wegens geestelijke mishandeling. Zijn eerste vraag was dan ook letterlijk: "En op basis van wat denk je hiervan aangifte te kunnen doen"? Op basis van art. 300sr, artikel 1:247bw en artikel 1 jeugdwet duwde ik hem toen onder de neus en met onderbouwing van het feit dat een rechter in 2017 heeft bepaald dat geestelijke mishandeling valt onder art. 300sr. Dan zijn ze uitgepraat en kunnen ze niet anders meer dan de aangifte ook opnemen. Zorg ook dat je deze onderbouwing als bewijsstuk bij je aangifte voegt zodat ook de OvJ dit kan zien.

Verder, zorg dat je je verhaal (verklaring) al op papier hebt. Dit is gewoon prettig voor jou, omdat je niet alles nog bij elkaar moet rapen in je hoofd als je daar zit en op sommige vragen het antwoord op dat moment niet meer weet. Ik ben uren bezig geweest met deze verklaring omdat je een zo goed mogelijke tijdlijn wil schetsen voor de verbalisant en met goed onderbouwde feiten wil komen. Ook kom je dan niet in tijdnood, want men had voor de aangifte 2 uur uitgetrokken, maar had ik nooit gehaald als ik nog niets op papier had gezet. Daarnaast is dat voor de verbalisant ook prettig, want dan hoeft men eigenlijk enkel nog je verklaring bij de aangifte te voegen.

Zorg voor goed onderbouwde feiten en voeg bewijsstukken toe. Ik heb de afgelopen 3 jaren doorgespit in mijn archief en zo heb ik alles goed kunnen onderbouwen en heb 30 bewijsstukken bijgevoegd om mijn aangifte en verklaring te ondersteunen. Ook heb ik alles op een USB stick gezet en dit heb ik zo de verbalisant overhandigd. Makkelijker kon ik het niet meer voor ze maken. Een hele dikke tip......zorg dat je alles op een usb stick zet met een zo klein mogelijke opslagruimte. Ik was zo "briljant" geweest om alles op een 64Gb stick te zetten terwijl alles bij elkaar net een halve Gb was. Ik was in de veronderstelling dat ze alles van de stick af zouden kopiëren en ik de stick terug zou krijgen, maar de stick werd ingenomen en zo naar de OvJ gestuurd. Maar ja....een heel klein offer voor een veel groter doel. Daarnaast krijg ik hem terug........als het goed is..........uiteindelijk........hoop ik.....;-)

Vervolg

Enkele weken later kreeg ik een brief van de politie dat de assistent officier van justitie geen brood in de zaak ziet en de aangifte wordt niet opgepakt wegens gebrek aan bewijs en omdat ze vinden dat het allemaal maar aannames zijn. Nu kan ik iedereen verzekeren dat dit absoluut geen aannames zijn en ik deze aangifte echt wel heb ondersteund met onderbouwd bewijs. Maar ik had om eerlijk te zijn ook niet anders verwacht van een land waar ze geen prioriteiten kunnen stellen en waar duizenden kinderen ieder jaar de dupe zijn van een vorm van (geestelijke) mishandeling en waar de (jeugd)instanties zo vreselijk bureaucratisch, arrogant en simpelweg dom zijn. Maar ik wilde met deze aangifte een heel duidelijk signaal afgeven dat hier wel degelijk sprake is van kindermishandeling en zo staat het ook gewoon in de wet.

Ten tijde van dit bericht had ik even niet meer de energie om dit besluit aan te vechten. Ten eerste had en heb ik nog steeds mijn handen vol aan alle instanties en als je dan ook nog tegen de staat gaat vechten, dat red je niet tegelijk. Zeker nu ik al min of meer tegen de staat ga vechten met mijn klacht tegen de RvdK. Ten tweede zou het geen meerwaarde hebben op de korte termijn, omdat mijn dochter al mentaal vergiftigd was door mijn ex en zich volledig tegen mij had gekeerd. Ik kan later altijd weer opnieuw aangifte doen, maar nu aangevuld met meer bewijzen dat mijn ex aan ouderverstoting doet. Mijn ex blijft maar doorgaan, dus dat telt allemaal op.

Wel schreven ze in hun beslissing dat het zwaar riekte naar onttrekking van het ouderlijk gezag, dus wanneer dit weer eens zou gebeuren moest ik het meteen aan ze melden. Probleem hier is natuurlijk wel dat ik mijn dochter niet meer zie, dus kan er momenteel ook geen sprake zijn van onttrekking aan het ouderlijk gezag omdat alles nog onder de rechter is. 

Wordt vervolgd....???