En dan de RvdK. Hier kan ik inmiddels een boek over schrijven. Ik heb tot nu toe nog een hele vieze nasmaak van deze organisatie gekregen. Regelmatig vraag ik mij af of ze eigenlijk wel willen. Of ze echt wel willen dat een kind in een veilige opvoedsituatie zit, iets waar ieder kind simpelweg recht op heeft. Een kind kan niet kiezen en een kind heeft (zolang het nog jong is) niet de wil om te kiezen. Zoals ik ook als citaat op mijn homepage gebruik....."een kind zal nooit zelf kiezen om een ouder niet meer te zien". En dat is de keiharde en ook simpele waarheid. Als een kind een goede vader en moeder heeft, dan zal er onvoorwaardelijke liefde vanuit het kind naar beide ouders zijn. En mocht er om wat voor reden dan ook deze "onvoorwaardelijke liefde" van een kind door een (ernstig) loyaliteitsconflict verstoord raken, dan was ik in de veronderstelling dat wij een geweldig jeugdzorgsysteem (en later rechtssysteem) hebben in NL dat tijdig deze problemen en signalen zou oppikken en vooral de juiste maatregelen en beslissingen nemen die volledig in het belang van het kind zouden zijn. Ik heb mij nog nooit in mijn leven zo gruwelijk vergist. Ik ben er op pijnlijke wijze achter gekomen en dan ook met name door de RvdK, dat het jeugdzorgstelsel in NL zeer zorgelijk te noemen is. 

Het feit alleen al dat ik bij lange niet de enige vader ben in NL die met ouderverstoting te maken heeft, dit een zeer groot maatschappelijk probleem is, dit al tot de politiek reikt inmiddels en men hier volledig doof en blind voor is, zegt al genoeg. Althans tot nu toe in mijn casus wel in ieder geval. Ik heb al twee onderzoeken door de RvdK gehad, tweemaal hebben ze mijn verzoek tot onderzoek geweigerd of genegeerd en inmiddels is een derde onderzoek door druk vanuit mij en de gemeente op handen. En mocht het lopende traject bij Yvoor stuk lopen, dan zou er op last van de rechtbank ook weer een nieuw onderzoek moeten volgen. Daar vertel ik hieronder meer over.

Heb je ze inmiddels geteld? In 4 jaar tijd dus 3 onderzoeken, twee weigeringen tot onderzoek en wellicht nog eentje op handen. Vandaar dan ook mijn twijfel of ze wel willen.......of is er misschien ook wel een financieel motief? Inmiddels zijn er ook al serieuze tekenen dat de jeugdzorg in NL ook een branche is waar enorm veel geld in omgaat. In de eerste zes maanden van 2020 kregen 356 duizend jongeren tot 23 jaar jeugdzorg. Dit is 1 op de 12 jongeren in NL...(bron:CBS) Dit zijn de cijfers vanuit de gemeenten en zijn gigantische cijfers als je het mij vraagt. De RvdK biedt geen hulp, maar doet onderzoek en geeft advies. Zij worden ook betaald door de overheid, dus die kosten komen er nog eens bij. Maar zij voorzien de hulpverleningsinstanties wel constant van werk met de gebrekkige en slechte onderzoeken en adviezen die zij doen en de enorme achterhaalde instelling die zij hebben. In mijn casus sowieso, maar ik weet 100% zeker dat zij veelvuldig de problematiek die er was nog veel erger hebben gemaakt.

Het eerste onderzoek

Het eerste onderzoek volgde automatisch tijdens de eerste bodemprocedure die weer automatisch volgde op het (eerste) kort geding dat ik had aangespannen omdat ik het niet eens was met het vonnis van het eerste kort geding. Tegen de wens van onze dochter toen ook had de rechter de omgang met één dag teruggebracht van drie naar twee dagen per week. En omdat ik inmiddels zo vaak een huilende dochter bij me thuis had die meer bij me wilde zijn, heb ik dit vonnis weer aangevochten. Dan wil de rechter dus een zo goed mogelijk beeld hebben van de situatie en gelast dan een onderzoek door de RvdK.

En eigenlijk had dit onderzoek erg weinig om handen. Als je nog nooit met de RvdK te maken hebt gehad dan weet ik uit eigen ervaring dat dit zeer intimiderend kan overkomen. Op het moment dat de brief van de RvdK op de deurmat valt met de aankondiging tot onderzoek, dan gaat er echt van alles door je hoofd. De RvdK......dat is toch die organisatie die je kinderen komt weghalen.....Die het allemaal veel erger maken. Dat eerste is niet helemaal waar......dat tweede wel. Maar zo'n aankondiging tot onderzoek maakt je ook als vader aan het twijfelen. Je gaat je hele vaderschap tot nu toe in je hoofd als een film afspelen. Ben ik wel een goede vader geweest? Heb ik dit wel goed aangepakt? Heb ik dat wel goed gedaan? Is mijn dochter wel gelukkig bij mij? Achteraf gezien stuk voor stuk onterechte vragen. Ik had en heb alles voor mijn dochter over, ze woonde gelukkig bij mij, had alles wat ze maar kon wensen, ik kreeg van mensen regelmatig te horen dat ik een goede vader was en ben en het meest belangrijke argument toen....Mijn dochter wilde vaker bij me zijn. Maar toch wordt je overrompeld door zo'n brief en iedere ouder die zo'n eerste brief van de RvdK in handen heeft gehad en zegt dat het hem of haar niets deed, liegt dat hij of zij barst.

Het eerste onderzoek had dus betrekking op het gezag en de omgang en zoals ik al aangaf vond ik dit niet echt allesomvattend. Ik kreeg een uitnodiging op een kantoor van de RvdK voor een (uitgebreid) gesprek. Moeder daarentegen werd bezocht door de RvdK. Dit heb ik altijd heel vreemd en vervelend gevonden. Waarom is men nooit bij mij thuis komen kijken hoe onze dochter hier woonde? Men heeft in mijn ogen dan toch een veel beter beeld van een woon- en leefsituatie van een kind. De RvdK gaf als excuus op deze vraag aan dat ze geen reden zagen om een huisbezoek te doen en ze dat eigenlijk enkel deden als er een vermoeden van slechte leefomstandigheden was. Dat ze niet zijn gekomen moest ik dus als een compliment zien. Persoonlijk vond ik dit een belachelijk excuus.

Tijdens het eerste gesprek vragen ze je een toestemmingsformulier te ondertekenen waar allemaal namen op staan met mensen met wie ze willen praten. Denk hierbij aan de leerkracht van je kind, hulpverleners als je kind in een hulpverleningstraject zit, de huisarts van je kind, maar ook jij als ouder moet er aan geloven. Jouw huisarts wordt benaderd en in mijn geval ook mijn toenmalige psycholoog. Je bent uiteraard niet verplicht om dit formulier te ondertekenen of je bent gerechtigd enkele namen te verwijderen waarvan je niet wenst dat de RvdK met deze personen gaat praten. De vraag is echter wel of je hier verstandig aan doet. In principe is het een logische vraag van de RvdK om een goed beeld van de situatie te krijgen. Buiten dat heb ik nooit iets te verbergen gehad en geloof ik in volledige openheid. Dit werkt het snelste voor alle partijen, maar zo voorkom je ook dat er later iets is wat toch openbaar wordt en je uiteindelijk alsnog in je kont bijt. Ook heb ik altijd tot op de dag van vandaag geroepen dat ik overal aan mee zal werken, wat het ook is. Dan zou het heel raar zijn als ik nu opeens zou zeggen...."die mag je wel vragen stellen, maar die persoon niet". Dan ben je niet geloofwaardig meer. Jij hebt wel het recht om datgene wat ze uiteindelijk naar de RvdK willen vertellen op voorhand te lezen en eventueel aan te vullen of te wijzigen. Zolang de informatie maar wel klopt. De feiten moeten wel juist zijn. Er zal echt niemand voor jou gaan liegen en ik ga er ook vanuit dat dit niet nodig is. Als je niets te verbergen hebt is openheid van zaken geven het beste wat je kunt doen.

Je kind wordt ook gehoord door de RvdK. Op hun website staat letterlijk: "Bij het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming staan de belangen van kinderen voorop. De raadsmedewerker spreekt met het kind, luistert en vertaalt de stem van het kind in een wenselijke oplossingsrichting". Persoonlijk is deze uitspraak onzin. De wens van mijn dochter was heel duidelijk. Ze wilde langer bij mij zijn. Dit wordt ook in het rapport benoemd. Maar toch komen ze met een advies dat volledig haaks stond op de wens van onze dochter. 

Zo'n onderzoek kan makkelijk een paar maanden duren, wat ik persoonlijk belachelijk vind, want ook dit is niet in het belang van het kind. Als jij hangende een onderzoek en afwachtende bent op een uitspraak van een rechtbank je kind niet kan/mag zien, dan is dit absoluut niet in het belang van het kind tenzij er uiteraard sprake is van enige vorm van mishandeling. In mijn geval zag ik tijdens het eerste onderzoek mijn dochter wel nog, maar er was ook sprake van een vorm van (geestelijke) mishandeling want de ouderverstoting door mijn ex was ook hier al aanwezig.

Als dan eindelijk het definitieve rapport op de deurmat ligt, dan is dit ook weer een situatie waarin je behoorlijk stevig in je schoenen moet staan. Er staat namelijk letterlijk in wat anderen, maar vooral je ex over je gezegd heeft. Nu kan ik al vreselijk slecht tegen onrecht, maar op dat moment had ik echt zoiets van: "dit kan niet waar zijn". De hoeveelheid leugens die mijn ex over me heeft verteld. Serieus, als je soms leest wat mijn ex over mij heeft verteld, dan moet ik de slechtste vader op de wereld zijn en zou ik eigenlijk meteen neergeschoten en vergeten moet worden. De hoeveelheid haat naar een man die een enkele vrouw kan produceren kwam echt samen op een aantal A4-tjes in dit rapport. En zoiets doet echt pijn als je alleen maar het beste met je kind voor hebt en haar op geen enkele manier kwaad wil doen. Zoveel haat is gewoon niet gezond meer en dan te bedenken dat dit pas het eerste rapport was, waar ze haar gal kon spuwen over mij.

Ik heb het ook altijd zeer opmerkelijk gevonden dat de Raad eigenlijk letterlijk alles opschrijft wat we tegen hen zeggen. Ik had bij wijze van spreken kunnen zeggen dat mijn ex een Russische spion was en een tweede koude oorlog wil ontketenen. Ik denk niet dat ik dan erg serieus genomen zou worden, maar ik weet wel zeker dat het genoteerd zou worden. Wat ik hiermee wil zeggen is dat niets wat men over elkaar zegt echt geverifieerd wordt en klakkeloos in het rapport overgenomen wordt en dit is ook niet echt bevorderend voor de onderlinge spanningen. Die worden heviger en dit kan ook nooit in het belang van het kind zijn.

Uiteindelijk was het advies dan ook dat de situatie blijft zoals deze sinds korte tijd was veranderd. Vijf dagen bij haar moeder en twee dagen bij mij. Zij vonden dat de situatie in het belang van onze dochter niet nog eens gewijzigd moest worden en dat onze dochter....Daar komt ie......"rust" moest krijgen. Dat was mijn eerste kennismaking met die achterlijke ouderwetse gedachte van de jeugdinstanties met hun eeuwige "rust". Dat is zo ongeveer het enige argument dat ze kennen daar. Zij denken daar serieus, dat door de huidige situatie niet te wijzigen en het kind "rust" te geven, het hiermee is opgelost. Maar wat ze maar niet willen begrijpen daar bij de RvdK (en andere instanties), is dat deze "rust" een korte termijnoplossing is waarbij puur en alleen naar het kind gekeken wordt. En dat is op zich toch goed, zou je denken, maar men wil voor het kind een "rust" creëren terwijl de oorzaak niet wordt opgelost en zelfs volledig wordt genegeerd. Het loyaliteitsconflict. Wat is de oorzaak van het loyaliteitsconflict? In ons geval is dit een moeder die aan ouderverstoting doet. Dit is hetzelfde als een autoband waar een gaatje in zit en langzaam leeg loopt. Door de band weer op te pompen creëer je rust en kun je weer een tijdje rijden. Maar het probleem is er nog steeds. Het gaatje. Als je dit niet tijdig oplost, dan wordt dit gaatje alleen maar groter tot je uiteindelijk op een punt komt dat je de band niet meer kunt oppompen, maar de hele band moet vervangen. Hetzelfde geldt in deze situatie. Je kunt het kind wel rust gaan geven door haar te isoleren van een ouder in meer of mindere mate, maar als je niets doet aan de verstotende ouder, dan zal de situatie alleen maar erger worden. Dus je lost het probleem niet op. De Rvdk was en is volledig doof en blind voor dit argument en zij hebben mij nooit antwoord willen geven op vragen mijnerzijds hierop. En dat het erger is geworden is een understatement. Had men toen adequaat ingegrepen, dan was onze dochter nu niet al zo beschadigd geraakt.

Het tweede onderzoek

Het tweede onderzoek volgde indirect na het tweede kort geding dat ik wederom had aangespannen omdat mijn ex onze dochter vlak voor Kerst 2018 (Ze zou toen een week bij mij verblijven) had thuisgehouden en de omgang die gerechterlijk was opgelegd niet nakwam. Tijdens dit kort geding heeft de rechter mijn ex alle hoeken van de rechtszaal laten zien en onmiddellijke omgang bevolen. Mijn ex kon niet anders dan toegeven en de omgang werd meteen hervat. Uiteraard kon mijn ex deze uitspraak weer niet accepteren en heeft toen een bodemprocedure tegen mij aangespannen waar dus ook weer een voorwaardelijk Raadsonderzoek bij kwam kijken. Voorwaardelijk omdat mijn ex en ik als ouders tijdens de zitting eind februari 2019 waren overeengekomen om een traject in te gaan om als ouders weer tot elkaar te komen. Het zogenaamde KUK traject. (kinderen uit de knel) Helaas kon dit programma pas een half jaar later starten en is nooit van de grond gekomen.

De RvdK is toen in maart een nieuw onderzoek gestart. Wederom een onderzoek dat betrekking had op het gezag en de omgang. Dus het hele circus begon weer opnieuw. Gesprek bij de RvdK, toestemmingsverklaring om informatie bij derden op te vragen enz. Er was echter één groot verschil. De Raad heeft medio maart 2019 het onderzoek gestart. In april 2019 heeft moeder aangifte tegen mij gedaan wegens seksueel misbruik van onze dochter. Het opvallende is dat op het moment er een politieonderzoek loopt, de Raad niet met onze dochter mag praten lopende dit onderzoek. Zij is dus geen onderdeel geweest van dit onderzoek. Ook toen later bleek dat er geen sprake is en was van seksueel misbruik en de Raad alsnog onze dochter wilde horen, heeft moeder dit tegengehouden en geweigerd. Beetje erg toevallig allemaal als je het mij vraagt. Bij iedereen waar de Raad navraag heeft gedaan, huisarts, kinderarts, alle instanties waar mijn ex deze beschuldiging heeft liggen roepen, konden niet bevestigen dat onze dochter bij hun signalen had afgegeven of de uitspraken heeft gedaan die mijn ex steeds heeft beweerd dat mijn dochter zou hebben gedaan. Met andere woorden....het enige, maar dan ook enige bewijs van seksueel misbruik, was de beschuldiging van mijn ex en de zogenaamde uitspraken die mijn dochter zou hebben gedaan volgens mijn ex. Niemand heeft dit dus ooit kunnen bevestigen en als men dan op een gegeven moment onze dochter wil vragen hoe het zit, dan weigert mijn ex. Waarschijnlijk was zij bang dat hetzelfde zou gebeuren als tijdens het kindverhoor in Eindhoven bij de politie. Dat mijn dochter gewoon eerlijk de waarheid zou zeggen en dat er dus nooit iets is gebeurd. Waarom zou je anders niet toestaan dat de Raad je kind even aanhoort? Maar mijn ex heeft later meer discutabele beslissingen genomen die heel duidelijk niet in het belang van onze dochter waren. Zo heb ik meteen toestemming gegeven voor hulpverlening voor onze dochter bij Xonar. Een instantie die zijn gespecialiseerd in kinderen die te maken hebben (gehad) met seksueel misbruik, of uitspraken doen op dit gebied. Ondanks dat er geen enkel bewijs was, omdat ik nooit zoiets zou doen, heb ik toch ingestemd met dit hulptraject, omdat ik ten eerste niets te verbergen had, maar ten tweede het heel erg belangrijk vond dat de waarheid naar boven zou komen. Dit traject is tot tweemaal toe gefrustreerd door mijn ex waardoor deze hulpverlening nooit echt op gang is gekomen. Dan vraag ik mij hardop af....."waarom zou je dit doen? Je wil toch het beste voor je kin den als jij zo overtuigd bent van dit zogenaamde misbruik, dan doe je toch alles om dit naar boven te brengen". Meer heirover onder het tabje "Xonar"

Dit wetende, zou je als Raad dan denken......nou, geen enkel bewijs van seksueel misbruik. Alles dat mijn ex heeft aangebracht is van tafel geveegd door politie, artsen en hulpverleningsinstanties. Een moeder die niet wil dat onze dochter met de Raad praat en je frustreert zelfs een hulptraject dat uitsluitsel zou kunnen bieden........dan zou je denken dat je als moeder toch een draai om de oren krijgt van de Raad.

Niets was minder waar helaas. Toen ik naar het gesprek ging waar de Raad je het advies mededeelt wat ze aan de rechtbank zullen adviseren, viel ik bijna om van verbazing. De Raad had het krankzinnige lef om gewoon te adviseren dat onze dochter voor de duur van 6 maanden maar naar moeder moest gaan. De reden....? Je voelt hem vast al aankomen.......Onze dochter had RUST nodig. Ik viel gewoon van mijn stoel af, want dit kon ik niet geloven. Ik had een ex die mij valselijk beschuldigd van zo ongeveer het ergste waar je als ouder van beschuldigd kan worden, er bewezen was dat dit niet waar was, er al aantoonbaar was dat mijn ex niet in het belang van onze dochter handelt en onze dochter zelfs niet met de Raad wil laten praten......En dan komt de Raad met deze beslissing. Dat kon echt niet. Dit was geen serieuze conclusie, maar gewoon luiheid. Een volledig gebrek aan de wil om grondig onderzoek te doen en de feiten de checken. 

Op dat moment ben ik de Raad ook niet meer serieus gaan nemen. Als je op basis met al deze informatie deze conclusie neemt, dan ben je in mijn ogen niet meer geloofwaardig en bevestig je ieder tegengeluid van professionals die al jaren roepen dat de zogenaamde koninklijke weg die de Raad al jaren neemt en de "rust" die men iedere keer weer voorschrijft een gebrek is aan kennis, onafhankelijkheid en professionaliteit. Ik heb het gesprek ook niet meer aangehoord. Ik ben vriendelijk en correct gebleven, maar ben opgestaan, heb gezegd dat als zij deze beslissing doorzetten, het veel erger zal gaan worden met onze dochter en ben naar buiten gelopen. Ik was helemaal klaar met deze organisatie. Dit was overduidelijk een beslissing waar de moeder voorgetrokken werd. Boven het belang van onze dochter. Iets wat nog steeds te vaak gebeurd hier in Nederland. En dit roep ik niet alleen vanuit eigen ervaring, maar ik heb dit feit aan meerdere artsen en instanties voorgelegd en het antwoord was schrikbarend. Zij deelden allemaal mijn mening omdat ze dit vermoeden ook nog steeds hadden. 

Ik had ze gewaarschuwd en het zou inderdaad nog erger worden. Veel erger en dat lees je in mijn verslag over de BOR.

Negeren eigen afspraak en weigering derde onderzoek

Als je dan denkt dat het niet veel erger meer kan met de Raad, dan moet ik je wederom teleurstellen. Ik had namelijk dezelfde gedachte, maar toch doet de Raad iets waar ik dus helemaal met mijn verstand niet meer bij kom. Deze actie was voor mij ook de druppel en de reden om een officiële klacht in te dienen bij de klachtencommissie.

Eind 2019 begon de gemeente zich ook steeds meer zorgen te maken over de ontwikkeling van onze dochter. Moeder had haar toestemming voor hulpverlening voor onze dochter bij Xonar ingetrokken en het ging nog steeds niet goed met onze dochter ondanks dat ik haar sinds april 2019 niet meer had kunnen zien. Hierop heeft de gemeente tot grote opluchting van mij een BTO (beschermtafel overleg) ingediend bij de RvdK met het verzoek tot een nieuw onderzoek. N.a.v. dit overleg kwam de Raad o.a. met een belangrijk advies. "De Raad doet vooralsnog geen onderzoek. Indien er opnieuw ruis ontstaat in de communicatie – ongeacht of dit tussen ouders en hulpverlening of tussen ouders onderling is – waardoor hulpverlening niet tot stand komt, vraagt de gemeente opnieuw een Raadsonderzoek aan."

Moeder werd hiermee in eerste instantie lichtelijk gedwongen om toch akkoord te gaan met de hulpverlening voor onze dochter, want het spreekt voor zich dat zij geen nieuw onderzoek wilde. Maar ook de 'ruis" in de communicatie was op zich goed nieuws voor mij, want ik wist dat moeder vroeg of laat toch weer dwars zou gaan liggen. Dat had ze immers al zo vaak bewezen in het verleden.

Deze bevestiging kwam dus tijdens de BOR toen de coronacrisis zich aandiende. Mocht men nog niet hebben gelezen wat toen is gebeurd, dan kan men dit "hier" terugvinden. 

Omdat de BOR dus was beëindigd, ging ik er vanuit de de Raad een nieuw onderzoek zou opstarten, omdat de communicatie tot een absoluut nulpunt was gezakt. Ook de gemeente ging hiervan uit, omdat dit simpelweg een duidelijke een keiharde afspraak was met de Raad. Des de groot was dan ook de deceptie van ons toen er eind juli een brief kwam van de Raad waarin ze gewoon doodleuk en keihard het volgende zeiden: "We hebben grote vraagtekens met de haalbaarheid van een omgang tussen dochter en vader, gezien de weerstand van dochter en de mogelijke emotionele beïnvloeding moeder. De zaak werd niet heropend en terug gestuurd naar de rechtbank. (iets wat hen door de rechter niet in dank werd afgenomen overigens)

Ik moest de brief drie keer lezen omdat ik het niet kon geloven. Zei de Raad nu werkelijk zelf dat er "mogelijk" sprake is van 'emotionele beïnvloeding?" Zei de Raad nu werkelijk zelf dat ze ook een vermoeden hadden dat moeder ons kind emotioneel belast? En dan zeggen ze doodleuk dat ze het ook niet meer weten en de rechter het maar moet oplossen. Uiteraard heb ik ook een bezwaarschrift van 3 kantjes ingediend tegen deze beslissing, want niemand, maar dan ook niemand in mijn omgeving, tot en met mijn advocaat toe, begreep deze beslissing. Hierop kreeg ik een reactie terug die mij nog bozer maakte. In het kort kwam het er op neer dat de Raad van mening was dat onze dochter het meest gebaat zou zijn bij.......ja hoor......daar komt ie weer......RUST. Weer kwamen ze met dit belachelijke en slappe argument zonder de oorzaak van alle ellende te onderzoeken. Dit was weer zo slecht, onprofessioneel en ongelofelijk ongeïnteresseerd vanuit de Raad in mijn ogen, dat ik er echt klaar mee was. Dit was voor mij echt de omgekeerde wereld en ook vier bruggen te ver. N.a.v. deze brief heb ik toen dan ook in augustus een klacht tegen de Raad ingediend wegens wanbeleid en plichtsverzuim. Meer hierover vindt je "hier"

Tijdens de bodemprocedure in oktober 2020, dat nog steeds de 2de bodemprocedure was die was aangehouden van februari 2019, werd de Raad redelijk op de vingers getikt door de rechter. De rechter vond het behoorlijk kort door de bocht om geen onderzoek te doen en alles weer bij de rechter te leggen. De Raad verraste vriend en vijand ter zitting weer door te opperen dat wij als ouders een traject in kunnen gaan om te kijken of wij als ouders toch niet weer tot elkaar konden komen. Ik had echt zoiets van: "dit ga je niet menen...". Eerst maken ze de afgelopen jaren alles kapot met hun "rust", dan beloven ze onderzoek te doen als de gemeente ook hierom vraagt wat ze uiteindelijk weigeren omdat ze twijfelen over de haalbaarheid van omgang tussen dochter en vader vanwege de emotionele beïnvloeding van moeder, komen ze hun afspraak dus niet na en nu gaan ze bij de rechter ineens weer een traject voorstellen waarvan een medewerker van de Raad later zei dat men twijfels had aan de haalbaarheid van dit traject gezien de historie. 

Het derde onderzoek

Omdat de jeugdconsulent van het expertiseteam van de gemeente inmiddels ook al langer duidelijke signalen kreeg en zag dat mijn ex niet in het belang van onze dochter handelde en omdat ik al maanden bezig was om een onderzoek bij de Raad af te dwingen had zij een BTO (beschermtafel overleg) gepland dat in november 2020 tot stand is gekomen. Tijdens dit BTO dat telefonisch werd gevoerd i.v.m. Corona maatregelen was de Raad vrij duidelijk en ons gesprek heeft nog geen 20 minuten geduurd. De Raad gaf openlijk toe dat er geen, maar dan ook geen enkele reden was dat ik mijn kind niet zou moeten kunnen zien en deed nog meer uitspraken die ik in het belang van het onderzoek nu even niet zal vermelden. Men zag (kennelijk) eindelijk ook de zorgelijke acties van moeder in en men heeft ter plekke besloten dat er een onderzoek gaat komen. Ditmaal een onderzoek over de opvoedkunde van ons als ouders. 

Al jaren heb ik geroepen dat er eens een zeer diepgaand onderzoek moest komen naar onze rol als ouders. Ik heb niets te verbergen, dus mij mogen ze van boven tot beneden volledig doorlichten, maar ik verwacht wel dat ze dit ook bij moeder zouden doen. Ga ons maar eens een spiegel voorhouden en ga van de afgelopen 4 jaren maar eens na wat wij allemaal gedaan hebben om onze dochter een gezonde opvoeding en ontwikkeling te geven. Ik hoop dan ook dat de Raad dit nu eindelijk eens gaat doen, want mijn vertrouwen in ze is tot een absoluut dieptepunt gedaald. Vandaar ook mijn klacht tegen ze. Ik hoop dan ook dat ze hun werk nu eindelijk eens serieus gaan nemen en grondig onderzoek gaan doen, want men kan deze signalen simpelweg niet meer negeren.

Omdat dit onderzoek pas recent gestart is en ik niets wil doen of zeggen dat dit onderzoek kan schaden en /of vertragen, zal ik pas verder berichten hierover wanneer dit onderzoek is afgerond. 

Update 05.10.'21

Het derde onderzoek (beschermingsonderzoek) is inmiddels afgerond. Zoals ik ergens wel had verwacht was dit onderzoek wederom een wassen neus en werd er totaal niet naar de feiten en de inhoud gekeken. Zoals bij ieder onderzoek is er een gesprek geweest bij de RvdK met mij, eentje met mijn ex en drie korte gesprekken met onze dochter. Aanvullend en wellicht zodat de RvdK het kon laten lijken alsof het onderzoek heel wat was, werd er ook nog een intelligentietest afgenomen bij onze dochter. Dat was letterlijk het volledige onderzoek. Waar ze overigens ook weer maanden voor nodig hadden.

Naar mijn zorgen, de duidelijke feiten en bewijzen die ik heb werd alweer totaal niet naar geluisterd of gekeken. Exact weer de RvdK zoals wij ze inmiddels kennen binnen deze maatschappij. Volledig incompetent, bevooroordeeld en zelfs discriminerend.

Volgens de RvdK was er geen (directe) aanleiding om mijn dochter te beschermen tegen een narcistische moeder die al (bewezen) jaren aan ouderverstoting doet. Het is werkelijk ongelofelijk. Ze gaven wel toe dat dit zeer schadelijk is op de lange termijn voor onze dochter, maar ook dit was geen reden voor ze om in te grijpen. Voor mij was het hier dan ook volledig duidelijk dat de RvdK totaal geen enkele boodschap heeft aan het welzijn van onze kinderen. De gemakkelijkste en kortste weg is de weg die zij prefereren, ook al is dit niet in het belang van het kind.

Ik heb me ook zeker nu voorgenomen om ook echt het gevecht tegen ze aan te gaan, kost wat kost. Ik kan absoluut niet tegen onrecht en inmiddels heeft de RvdK inmiddels wel bewezen een overheidsorgaan te zijn die niet onderdoet aan het schandaal van de toeslagenaffaire. De hoeveelheid ellende die deze organisatie al op haar geweten heeft is buitenproportioneel.

Ik heb daarom dan ook besloten om een klacht in te dienen, die nadat deze af is gehandeld hier te vinden is.

Deze klacht wil overigens niet zeggen dat de incompetentie van de RvdK ineens stopt. Integendeel. Er is alweer een 4^de onderzoek aangekondigd en het begin hiervan is al zo ongelofelijk, nog voor deze überhaupt al begonnen is.

Het vierde onderzoek